Het Ontwaken

Vandaag deel ik een gedicht met jullie, een gedicht dat mij heeft geholpen verlies, ziekte en tegenslag te doorstaan. Maar nog meer wat voor mij staat als mijn reis en mijn eigen wakker worden uit alle illusies in mijn hoofd. 

Het staat voor mij voor lichtwerk, waarmee ik niets anders bedoel dan alles wat er is in mij, in mijn leven, om mij heen, te omarmen. Want leven is creatie, verandert ieder moment, elke seconde, en draagt daarom kostbaarheid. Ik leef niet langer in het verleden en hoe het zou moeten zijn, hoe het anders had gekund. Ik leef niet met de verwachting dat het straks anders gaat worden. Vanuit angst.

Ik leef nu en nu is alles er al. Het is precies zoals het is. Dat is het leven voorbij angst. En ja, dat is soms best wiebelig, spannend en onzeker, maar het is het leven zoals het bedoeld is voor mij.

“Het leven is een reis, een zee met golven die we niet hoeven te bedwingen maar waarin we vrijheid kunnen winnen door onze weerstand ertegen op te geven. Dat is het leven voorbij goed en fout, dat is ervaren wat er is”

Mensen zoals jij en ik, die liever aanspraak maken op dit nieuwe leven dan de rest van onze dagen het slachtoffer te zijn van onze omstandigheden.

Ik hoop dat je door haar woorden een diepere liefde vindt voor anderen, en voor jezelf.

Het is een langgedicht, dus neem de tijd en maak ruimte om er echt van te genieten. Het is het waard…

En  laat me weten wat het voor jou betekent.🧡

Fijne dag allemaal🌞

Annemarie Swart

Het ontwaken

Er komt een tijd in het leven dat je het eindelijk beseft… wanneer je te midden van alle angst en krankzinnigheid stopt….en ergens in je hoofd een stem schreeuwt, GENOEG! Genoeg gevochten en gehuild… of worstelen, om vast te houden. En als een kind dat stil wordt na een blinde driftbui, beginnen je snikken te verdwijnen. Je huivert een of twee keer, je knippert een paar tranen terug en door een mantel van natte wimpers begin je met nieuwe ogen naar de wereld te kijken.

Dit, is je ontwaken!

Je realiseert je dat het tijd is om te stoppen met hopen en wachten op iets om op magische wijze te veranderen of op geluk, veiligheid en veiligheid, om galopperend als een wild paard over de volgende horizon te komen. Je komt in het reine met het feit dat er geen Prins Charming of Assepoester is… en dat er in de echte wereld niet altijd sprookjesachtige eindes zijn, of begin trouwens. Je realiseert je dat elke “lang en gelukkig” MOET beginnen met jou….en hiermee wordt een gevoel van sereniteit geboren uit acceptatie.

Je ontwaakt door het feit dat je niet perfect bent en dat niet iedereen altijd zal houden van, goedkeuren of waarderen wie of wat je bent….en dat, is OK (iedereen heeft recht op zijn eigen opvattingen en meningen). Zo leer je de waarde van het liefhebben en verdedigen van jezelf en hiermee ontstaat een gevoel van nieuw gevonden vertrouwen, van zelfgoedkeuring.

Je stopt met klagen en andere mensen de schuld geven van dingen die ze je hebben aangedaan (of niet voor jou hebben gedaan) en je leert dat het enige waar je echt op kunt rekenen, het onverwachte is. Je realiseert je dat mensen niet altijd zeggen wat ze bedoelen, of menen wat ze zeggen… en dat niet iedereen er altijd voor je zal zijn….en dat het niet altijd, over jou gaat. Hierdoor leer je op jezelf te staan en voor jezelf te zorgen. En hiermee wordt een gevoel van veiligheid en veiligheid geboren, vanuit zelfredzaamheid.

Je stopt ook met oordelen en wijzen met je vingers… omdat je mensen begint te accepteren zoals ze zijn; hun tekortkomingen of menselijke zwakheden over het hoofd zien. Daarbij wordt een gevoel van vrede en tevredenheid geboren uit vergeving… voor anderen en nog belangrijker, voor jezelf.

Je begint te zien dat veel van de manier waarop je jezelf en de wereld om je heen hebt bekeken, het resultaat is van misleidende berichten en meningen die in je psyche zijn gegraveerd. Daarom begin je door emotioneel puin te zeven, gecreëerd door wat je al jaren wordt gevoerd; over wat je moet geloven, hoe je eruit moet zien, hoe je moet leven, welke carrière je moet nastreven, met wie je moet trouwen, wat je mag verwachten van het huwelijk, de betekenis van het al dan niet hebben van kinderen… of waarom je wel of niet aan de verwachtingen van uw gezin moet voldoen.

Je begint je open te stellen voor nieuwe mogelijkheden… nieuwe werelden en verschillende standpunten; beoordelen en herdefiniëren wie je werkelijk bent en waar je echt voor staat. Je leert het verschil tussen willen en nodig hebben… je begint nutteloze doctrines te verwerpen, die je nu bent ontgroeid; sommige waar je nooit in had moeten geloven, om te beginnen. Je leert dat het is om te geven dat je echt ontvangt. Je ontdekt dat er kracht zit in het creëren en bijdragen… dus je stopt met manoeuvreren door het leven als een gewone “consument” gewoon op zoek naar de volgende oplossing.

Je leert toch dat principes zoals eerlijkheid en integriteit niet zomaar een aantal verouderde idealen van een vervlogen tijdperk zijn….maar eerder, zoals belangrijke ingrediënten in een recept ; de basis waarop je een leven moet bouwen. Je begint te begrijpen dat je niet alles weet; want het is niet jouw taak om de wereld te redden….en dat je een varken niet kunt leren zingen. Het verschil tussen schuld en verantwoordelijkheid wordt glashelder… en je leert hoe belangrijk het is om grenzen te stellen en de vrijheid, om NEE te zeggen. Je realiseert je dat het enige kruis dat je moet dragen, degene is die je kiest om te dragen… als martelaren ook, worden verbrand op de brandstapel.

Je leert ook over LIEFDE. Familie, vriendschap en romantische liefde… en hoe lief te hebben. Hoeveel te geven, wanneer in te houden en wanneer weg te lopen. Je leert dingen niet op te leggen of te forceren in een relatie. Hiermee stop je met het projecteren van verwachtingen en leer je de werkelijkheid te accepteren; het toestaan van een natuurlijke ontvouwing van wat is, in plaats van wat je zou willen dat het zou zijn. Je begint te begrijpen dat je niet mooier, intelligenter, beminnelijker of belangrijker bent door te zijn hoe iemand van wie je houdt, van je verwacht. Omdat de persoon die je hand vasthoudt je niet definieert. Bovendien stop je met het beheersen van mensen, situaties en uitkomsten… en besef dat net zoals mensen groeien en veranderen, liefde dat ook doet. Uiteindelijk accepteer je dat liefde niet specifiek hoeft te zijn voor een populair formaat, om geluk te evenaren… of dat het geldig is, en dat alleen zijn niet betekent, eenzaam zijn.

Je kijkt in de spiegel en je komt in het reine met het niet hebben van het lichaam van een model, van een modetijdschrift. Daarom stop je met concurreren met het beeld in je hoofd en in plaats daarvan begin je precies van jezelf te houden zoals je bent. Je stopt met pijn te doen over hoe je je kunt opstapelen tot wat anderen normaal of acceptabel vinden. Zo onthoudt je je ervan om jouw gevoelens opzij te zetten of jouw behoeften te negeren om erbij te horen of om anderen tevreden te stellen. En je leert dat gevoelens van recht als het betrekking heeft op je leven en je geluk, perfect OK zijn… je hebt het recht om gewaardeerd te worden….en gewaardeerd te worden. En soms, als je je op verboden terrein voelt, is het noodzakelijk om eisen te stellen en grenzen te stellen, om jezelf te beschermen.

Je begrijpt dat je het verdient om met liefde, vriendelijkheid, mededogen en respect behandeld te worden; te beginnen met hoe je, behandel jezelf… en niet om iets minder te overwegen. Vanaf dit punt mogen alleen die armen die je koesteren, je vasthouden….en in dit proces internaliseerde je de betekenis van zelfrespect.

Je leert dat je lichaam echt je tempel is. dus… je begint er voor te zorgen en het met aangeboren respect te behandelen. Je begint een balansdieet te eten en te hydrateren met meer water… je neemt meer tijd om te sporten. Je leert dat vermoeidheid ook de geest kan verzwakken; wat kan leiden tot zelftwijfel en angst… zodat je meer tijd neemt om te rusten.

En net zoals voedsel het lichaam voedt… lachen voedt de ziel, dus je vindt tijd om te lachen en te spelen. Je leert dat je in het leven voor het grootste deel krijgt wat je denkt dat je verdient… en dat een groot deel van het leven, zo niet alles, een self fulfilling prophecy is; dus je doet je best om optimistischer te worden. Je leert dat alles wat het waard is om te bereiken, de moeite waard is om voor te vechten. Dat iets willen gebeuren, is iets anders dan werken om het te laten gebeuren… en je vindt de kracht om dat laatste te doen.

Het belangrijkste is dat je leert dat om in alles te slagen… je hebt richting, discipline en doorzettingsvermogen nodig. Je leert ook dat niemand het alleen kan en dat het oké is om hulp te vragen. Bijgevolg leer je dat het enige waar je bang voor moet zijn in het leven de grote roversbaron aller tijden is; VREES ZELF! Dus je vindt een manier om door je angsten heen te stappen, omdat je je realiseert dat wat er ook gebeurt, je het aankan. Om toe te geven aan angst… is om het recht op te geven om op jouw voorwaarden te leven.

Je leert hard te vechten voor je leven en niet te verspillen, leven onder een wolk van dreigende ondergang. Je ziet dat het leven niet altijd eerlijk is; je krijgt niet altijd wat je wenst en soms gebeuren er slechte dingen met nietsvermoedende, goede mensen. Het is tijdens deze momenten dat je leert om dingen niet te personaliseren. God straft je niet, of beantwoordt je gebeden niet. Het is het leven dat gewoon gebeurt! En je begint het kwaad te herkennen in zijn meest oertoestand; het ego… leren hoe je het kunt beheersen, in plaats van het toe te staan, om je te beheersen.

Je realiseert je dat negatieve gevoelens zoals woede, afgunst, haat, wrok en verdriet, allemaal begrepen en omgeleid moeten worden… of ze zullen het leven uit je verstikken… en het universum dat je omringt vergiftigen. Je leert toegeven als je het mis hebt en bruggen bouwen in plaats van muren. Je leert over dankbaarheid en om het comfort van eenvoudige dingen te waarderen, die velen als vanzelfsprekend beschouwen….dingen waar miljoenen mensen op aarde alleen maar van kunnen dromen: schoon stromend water, een volle koelkast, een comfortabel bed om op te slapen, een warme douche op een koude dag, schone kleren om te dragen… een plek om naar huis te bellen.

Langzaam begin je verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen. Je belooft jezelf nooit meer te verraden door genoegen te nemen met minder dan. Je hing een windgong buiten een raam, zodat je naar de wind kon luisteren; als een zachte herinnering om te blijven vertrouwen, blijven glimlachen… en je maakt er een punt van om open te blijven staan voor elke prachtige mogelijkheid.

eindelijk… met moed in je hart en met God aan je zijde… Je neemt een standpunt in. Haalt diep adem… en je begint het leven dat je wilt zo goed mogelijk te ontwerpen!

© 1993 Judith Espinosa.